DSC 7443

In het seizoen 2007-2008 was KFCS I verwikkeld in een helse titelstrijd met FC Bosvlinders (hier komen we in een volgend verhaal op terug), maar als extraatje was er ook een even helse strijd om de Beker van Vlaanderen. De seizoenen voordien zei de beker ons niet veel, maar dit seizoen wilden we eens een gooi doen naar deze prijs. Het beloofde spannende maanden te worden met de nodige stress, dramatiek en op het einde een happy end...

Elk seizoen staat in het kalenderboekje van de bond al het volledige bekerparcours uitgeloot voor de Kempense rondes. Vanaf de kwartfinales springen dan West-Vlaamse amateurclubs mee in de dans. KFCS was vrijgesteld van de voorronde dus hun bekeravontuur begon op 8 december in het eigen stadion. De eerste horde luisterde naar de naam Flurky, toen nog een topploeg uit 3° afdeling. De wedstrijd werd gekenmerkt door heel wat middenveldspel en zonder veel uitgespeelde kansen. Flurky had in de eerste maanden van de competitie slechts 9 tegengoals geslikt, dus we wisten dat we tegen een moeilijk te ontwrichten blok zouden uitkomen. Kort na de pauze kreeg KFCS bijna de kans om op voorsprong te komen toen Jef VC een strafschop leek te versieren, maar omdat Jef meteen opstond na de fout floot de ref niet en speelden we door. De match ging voort, maar beide verdedigingen stonden als een huis zodat beide ploegen zodat de kansen schaars bleven. Uiteindelijk kreeg KFCS zelfs 5 strafschoppen, maar Flurky kreeg die ook dus vanop de stip zou de beslissing vallen wie naar de volgende ronde mocht. Flurky scoorde eerst, maar Guy R faalde ook niet. De volgende Mollenaar kon de stress blijkbaar niet de baas in tegenstelling tot Jef O die dat wel kon. De volgende 5 penalty's gingen allemaal binnen (dus goed gedaan Hans B en Joost) waardoor de druk op de schouders van Guy H kwam. Gelukkig had hij genoeg diep adem gehaald en trapte hij KFCS naar de volgende ronde.

Die volgende ronde kwam er kort na Nieuwjaar al aan en opnieuw speelden we voor eigen volk tegen een derdeklasser. Dit keer luisterde die naar de naam Germinal. In tegenstelling tot Flurky bevonden zij zich toen in de middenmoot van de rangschikking en van meet af aan zagen we allemaal dat het niveauverschil toch wat groter was dan in de vorige wedstrijd dus we wisten dat er doelpunten moesten vallen. Het duurde even voor dat doelpunt viel en we mochten even voordien van geluk spreken dat de bezoekers de enige grote kans die ze kregen verprutsten. Uiteindelijk kon Bart M de openingstreffer binnenkoppen en waren we al iets geruster. Na de pauze wilde Germinal de match doen kantelen, maar het middenveld van KFCS uit verband spelen bleek toch een te zware opgave voor hen. Toen de Lommelse storm was gaan liggen, deelde KFCS terug de lakens uit en uiteindelijk was het Bart M die de laatste twijfels wegnam en Wouter kon na enkele weken zonder doelpunt de zege volledig veilig stellen. Nog 1 match scheidde KFCS van een mogelijke trip richting West-Vlaanderen, maar eerst moesten we nog afrekenen met een eersteklasser.

Gelukkig voor ons was het geen topploeg uit 1° afdeling (genre W. Spin; Red Star of Kempenzonen) maar keken we op een zonnige zaterdag begin februari RST Millegem in de ogen. De bond stuurde vanaf deze ronde zelfs lijnrechters mee om de scheidsrechter te assisteren, want de belangen werden alsmaar groter. Als we deze match wonnen, belandden we in de kwartfinale en konden we eventueel een bus bestellen, maar dat was nog toekomstmuziek. Eerst was winnen de boodschap en KFCS begon ook sterk aan de match en meteen kwamen er kansen. Ook RST Millegem was gekomen om er een aangename partij van te maken en dat is beide ploegen ook gelukt. Alleen ontbrak het aan beide kanten wat aan precisie in de zone van de waarheid. Hierdoor leek het dat het zo'n partij als tegen Flurky zou worden, maar Hans B dacht hier anders over. Op slag van rust devieerde hij een voorzet van Jef O met een boogbal over de keeper en zo stond KFCS warempel op voorsprong. In de tweede helft duwden beide ploegen het tempo nog wat omhoog. RST Millegem creëerde mogelijkheden, maar ook KFCS liet zich allesbehalve onbetuigd. Alleen bleef de 1-0 staan en dat is en blijft altijd een linke tussenstand. Met een paar wissels probeerde RST Millegem zich terug in de match te knokken, maar opnieuw verroerde de KFCS-verdediging geen vin en ze geraakten er simpelweg niet door. KFCS kreeg in het slot nog kansen, maar verkwanselde ze allemaal. In de slotminuten gingen alle hartslagen op en naast het veld collectief in de hoogte, maar toen de ref 3x op z'n fluitje blies was ook het bekeravontuur van RST Millegem voorbij.

Na deze 3 wedstrijden moest KFCS eerst de competitie volledig afwerken en was het wachten op de loting van deel 2 van de beker. Het lot besliste dat KFCS 2x richting West-Vlaanderen mocht trekken in de kwart- en de halve finale en dat ze een eventuele finale voor eigen volk zouden mogen organiseren. Alleen moesten ze daar natuurlijk dan wel geraken en om te beginnen afrekenen met Octopussy. Met een dubbeldekker trokken we richting Oostkamp om daar aan te komen bij een ploeg die voetbalt met veel druk op de bal en ver vooruit. Hier moesten we ons even aan aanpassen, maar de eerste keer dat KFCS de neus aan het venster stak, was het ook meteen raak. Joost kwam voor doel en opende de score (er hing wel een geur van buitenspel aan deze actie, maar de lijnrechter vlagde niet dus ging dit doelpunt door). Octopussy raakte al wat gefrustreerd en de vele kleine foutjes van KFCS hielpen hen niet om in hun spel te komen. Alleen hadden ze de hulp van Hans B nodig om gelijk te maken aangezien hij de bal zelf voorbij Wim kopte. In het slot van een boeiende eerste helft ging de thuisverdediging aan het knoeien en strafte Bart dit genadeloos af. Nadien wist ook Joost opnieuw te scoren en leek de buit binnen. Leek, want kort na de pauze kwam de thuisploeg terug in de match. Alleen geraakte bij een aantal van hun spelers de bobijn ook af en kreeg KFCS vaak ook ruimte om uit te breken. De frustraties namen de bovenhand bij Octopussy terwijl KFCS de rust kon bewaren. In het slot van de match bleef de thuisploeg strafschoppen claimen, maar nooit kregen ze er een en dus bleef de 2-3 op het bord staan en waren ook de mannen uit Oostkamp uitgebekerd.

1 keer winnen en we stonden in de finale die in Schoonbroek zou worden gespeeld. Na Flurky; Germinal; RST Millegem en Octopussy luisterde de laatste horde naar de naam Zwaenekerke. Opnieuw de bus op (dit keer zat ze minder vol) richting West-Vlaanderen om nog eens te knallen. Ook onze vorige tegenstander, Octopussy, waren met enkele supporters naar Zwaenekerke afgezakt om KFCS aan te moedigen. Het matchbegin was echter rampzalig want geklungel van Wim VdV (loste een voorzet) en Guy H (devieerde een verre uittrap in de voeten van de thuisspits) bracht KFCS meteen in vieze papieren en die papieren zagen er een paar minuten later nog viezer uit toen de thuisploeg een onterechte strafschop kreeg. 3-0 na ocharme 10 minuten voetballen dus het bekeravontuur leek op z'n einde te lopen. Zwaenekerke plooide massaal terug en KFCS mocht aanvallen, maar het duurde even voor ze lijn kregen in hun aanvalsspel. Bovendien brandde er ook een loden zon, maar de bezoekers bleven op de muur bonken maar voorlopig nog zonder resultaat. In de tweede helft bleven de aanvalsgolven van KFCS komen, maar uitgespeelde kansen konden we niet noteren. Zo dreigde een zure bekerexit en met de moed der wanhoop gooien we Guy B de arena in en even later sleurden we onze eigenste voorzitter van z'n fiets en moest hij het mee gaan oplossen. Ook veranderden we onze veldbezetting en in minuut 85 kregen we eindelijk loon naar werken toen Bart scoorde. Trainer Jef VH was intussen al richting toog gewandeld voor drinken, maar vanuit de kantine zag hij plots hoe een thuisverdediger een voorzet van Guy H in eigen doel devieerde dus vroeg hij of ze het drinken nog even terug koel konden zetten en haastte hij zich terug richting dug out. Bij de uittrap van de allerlaatste kans wrong Bart zich voorbij z'n belagers en knalde hij de 3-3 beheerst binnen. De remontada van KFCS was een feit en opnieuw moesten strafschoppen beslissen of de finale in West-Vlaanderen of in de Kempen zou plaatsvinden. Jef O; Guy H; Hans B en Gunter konden scoren en intussen had keeper Wim z'n reputatie van strafschopspecialist weer wat meer eer aangedaan. Guy B kreeg de kans om ons naar de finale te trappen, maar hij ramde de bal over. Dus moesten we nog even doorgaan, maar Gino en Diederich konden het hoofd gelukkig koel genoeg houden. Bij de 7de West-Vlaamse strafschop ging het opnieuw mis (Wim pakte deze) en zo kwam de finale dus in Kortijnen terecht!

Een week na Schoonbroek Leeft was het tijd voor de afterparty met de finale van de Beker van Vlaanderen tussen KFC Schoonbroek en FC Kempenzonen. De Desselnaren hadden nog 1 kans op een prijs aangezien ze de zowel de titel als de Beker Dries aan Red Star moesten laten. Deze beker moest en zou dus voor hen zijn aangezien ze nu ocharme de vicekampioen van 2° afdeling tegenover zich kregen. De feesttent stond al klaar in Dessel dus dit kon voor hen niet meer mislopen. Alleen was die vicekampioen ook 200% gemotiveerd en stonden er meer dan 300 supporters langs de zijlijn die voor muzikale aanmoedigingen zorgden. Beide keepers hadden van meet af aan werk om hun ploegen in de match te houden, maar op aanvallend vlak grossierden beide ploegen vooral in slechte passes. KFCS had even tijd nodig om in de match te komen, maar kwam gaandeweg ook tot kansen. In eerste instantie kregen ze deze nog niet tegen de netten, maar rond het half uur was het wel feest. De bezoekende keeper kon Bart z'n schot nog afweren, maar Guy R was iets wakkerder van de bezoekende verdediging en opende de score. Een paar minuten later schoof Hans echter weg met de bal aan de voet en strafte de bezoekende spits dit genadeloos af en stonden de bordjes weer gelijk. Deze bleven zo staan en ook na de pauze bleef het spelbeeld ongewijzigd: KFCS trok voorzichtig naar voor, maar verloor ook zeker de defensieve taken niet uit het oog. Kempenzonen kregen ook wat kansen bij elkaar gevoetbald, maar tot ontzetting van hun topcoach misten ze deze allemaal door secuur verdedigings- en keeperswerk van KFCS. Voor iedereen was het duidelijk: wie nu nog scoorde, won de Beker van Vlaanderen. Een kwartier voor het einde viel er ook een doelpunt. Diederich schilderde een corner perfect op de kruin van Joost en tussen een bos van benen kopte hij de bal in de rechterbenedenhoek en stonden we opnieuw voor. Kempenzonen waren aangeslagen en naast de lijn besefte iedereen dat er een stunt van formaat zat aan te komen. Alleen was het nog een kwartier nagelbijten. KFCS kreeg, doordat Kempenzonen man op man gingen spelen, nog kansen op de counter, maar speelden deze telkens slecht uit. In de slotseconden kregen de bezoekers nog een vrije trap en een van de bezoekers kopte deze richting doel maar keeper Wim gooide z'n lijf en leden naar de bal en had hem klemvast.

Na 94 minuten ging het fluitje van de scheidsrechter naar z'n mond en seconden later volgden eindelijk de 3 verlossende fluitsignalen. Kempenzonen dropen af en de veldbestorming was een feit in Kortijnen: KFCS won voor het eerst in z'n bestaansgeschiedenis de Beker van Vlaanderen en deze staat nog steeds op het schap in onze kantine. Het enige jammere van heel dit verhaal is dat we geen fotograaf hadden om foto's te nemen. Hoe dan ook willen we alle spelers die deze bekerwinst hebben helpen verwezenlijken bedanken en dat zijn er heel wat: Wim Van der Veken, Guy Hoskens, Hans Blockx, Gunter Schellekens, Koen Raeymaekers, Diederich Wens, Guy Raeymaekers, Joost Wens, Gino Hoho, Jef Ooms, Wouter Wens, Kristof Debacker, Bart Meeuwssen, Jef Van Campenhout, Sven van Herck, Gert Wens, Guy Borghs, Maarten Wens, Bert Wens en Jeroen Berens